چالش درونی
این ماه رمضون چقدر متفاوته با ماه های دیگه...
من توی حال و هوای خاصی ام...
دارم فکر می کنم...
هر چیزی غیر از اون فانیه... فقط خداست که جاودانه ست... اگه همه ی مخلوقات فانی هستیم...پس چرا میگن ما همه جاودانه ایم؟! ما تا ابد پایداریم؟! یه لحظه فکر می کنم که اگه حق انتخاب داشتم بین عدم و وجود...هرگز عدم رو انتخاب نمی کنم...اصلا دلم نمی خواد به این دو راهی حتی فکر کنم... پس یه میلی و یه خواهشی وجود داره... میل به بودن... به همیشه بودن... اما از سمت فناپذیر بودن این حسم دچار تزلزل میشه... به ارحم الراحمین بودنت فکر می کنم...به حکیم بودنت... به اینکه تو مثل من نیستی...از تو فعل بیهوده سر نمیزنه... تو الکی این میلو به من ندادی... وگرنه منو جوری خلق نمی کردی که خودمو بخوام ...نفع خودمو بخوام...بخوام که همیشه باشم...تو هم که قدرتش رو داری...پس پاسخ به اراده ی تو اصلا با تو محقق میشه. حله.
