اولین انتقاد
شاید بشه اولین انتقادو اینجور مطرح کرد که عنوان وبلاگ کلیشه ای نیست؟ " دوست داشتن خود" لوس بازی نیست؟ اصلا نویسنده ی این وبلاگ جوگیر نشده احیانا؟
حتما حس و حال بهارو سال نو باعث شده یه وبلاگ راه بندازه و بعد از یکی دوماه این حس فروکش نمی کنه؟
عنوان وبلاگ سبک زندگیه. اینجا اتاق فکر ارتقای سبک زندگیه من خواهد بود. خودم که خیلی بهش علاقمندم و برام نو و تازه ست. اتاق فکر پتاسیل بالایی داره.ولی انتقاد به جایی هست. هدف من زیاد نوشتن نباید باشه البته اشکالی نداره زیاد بنویسم. ولی باید این فکرها و نوشته ها در عمل نمود پیدا کنن.
"دوست داشتن خود" شاید واقعا لوس بازی باشه. من کسی دور و ور خودم سراغ ندارم که بشه بهش انگِ (تا حالا فقط این واژه انگ رو شنیده بودم اولین باره که نوشتمش) خود دوستدار بزنن. فقط توصیف کسی که میشد این برچسبو بهش زد رو یه جایی خوندم و ... تا یه مدت حس افسردگی بهم دست داده بود...چون وقتی آدم جوری زندگی بکنه که خلاف دوس داشتن خودش باشه یا اگه خلافش نباشه موافقش هم نباشه یعنی انگار که اصلا به خودش توجه نداره ،متوجه خودش نیس، بعد که یهو اینو درک می کنه یه حس ندامتی داره دیگه...و شاید به اون کسی که بلد بوده خودشو دوست بداره و به خودش احترام بذاره بگه آدم لوس. این طبیعیه.
نویسنده ی وبلاگ احیانا جوگیر نشده. نویسنده با تمام وجودش قدم در این راه می گذاره. نویسنده از آینده خبر نداره. اما تلاشش رو می کنه که خودش رو بیشتر از گذشته دوست داشته باشه. به خودش بیشتر احترام بذاره. خودش رو بیشتر ببینه. حواسش رو بیشتر به خودش معطوف کنه. اگر تونست در این مسیر موفق عمل کنه این وبلاگ به حیات خودش ادامه میده.
